W ramach Ephemera Festival i wieczoru ‘Migotania” zapraszamy do udziału w spotkaniu z Robinem Foksem i Magdaleną Nowak, które odbędzie się przed koncertami. Rozmowa Robina i Magdaleny będzie spotkaniem dwojga fascynatów sztuki Stanisława Ostoi-Kotkowskiego. Fox – australijski artysta i muzyk inspirujący się sztuką Ostoi oraz Nowak –badaczka i kuratorka, która od kilku lat studiuje archiwum Ostoi-Kotkowskiego m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, będą mogli podzielić się swoją wiedzą na temat awangardowego polskiego artysty z Australii, który na antypodach odniósł sukces. Robin Fox prowadził badania w australijskich archiwach i muzeach, gdzie znajduje się większość dokumentów dotyczących Ostoi, co zainspirowało go do skomponowania własnych spektakli łączących dźwięk i ruchome kolorowe światło laserów. Magda Nowak miała przyjemność współpracować z siostrzenicą Ostoi, p. Lilianą Adamczyk, dzięki czemu uzyskała wgląd w intencje i potencjał artysty skrywający się za jego licznymi pomysłami. Na spotkaniu będzie można poznać twórczość Stana Ostoi (bo tak nazywano go w Australii) z tych dwóch interesujących perspektyw.

Ostoja, w 1949 wyemigrował do Australii, gdzie został pionierem sztuki elektronicznej, kinetycznej i dźwiękowej. Na początku lat 60. we współpracy z Phillips Research Laboratories zaczął tworzyć „elektroniczne obrazy” wykorzystując odbiorniki telewizyjne. Dzięki manipulowaniu sygnałem telewizyjnym uzyskiwał abstrakcyjne ruchome obrazy, które fotografował. Potem tworzył „chromasoniczne” rzeźby reagujące światłem na ruch lub dźwięk. W latach 70. skupił się na tworzeniu spektakli Sound&Image, w których  łączył wyświetlane ruchome obrazy, światło laserów, taniec nowoczesny i muzykę w wysublimowane synestetyczne przedstawienia na żywo. W 1972 zaczął tworzyć interaktywne obrazy–obiekty, Thereminy, czyli elektroniczne instrumenty muzyczne sterowane na odległość. Były one wintegrowane w malarskie dzieła Ostoi (często op-artowskie) i reagowały dźwiękiem na poruszanie się oglądających je osób. W Stanach Zjednoczonych w 1973 roku zainteresował się biofeedbackiem i od tamtej pory dążył do zrealizowania idei „sztuki umysłu” – kreowania dzieł za pomocą fal mózgowych alfa. Pod koniec życia przeszedł do tworzenia grafiki komputerowej opartej na teorii fraktali. Jego twórczość najlepiej podsumować można jako mariaż sztuki i nauki, gdyż to wiedza i wynalazki techniczne umożliwiały Ostoi urzeczywistnianie tego, co rodziło się w jego głowie.